ناگفته های دل های خسته

امروز وقتی چشمانم بار دیگر با لبخند خورشید روز را آغاز کردند و 

من خسته از بیخوابی های شبانه روز دیگری را در کنار دردهایم آغاز کردم

یادم آمد که زندگی ام همچون مسیر تنهایی پر است از خالی بودن آدم ها

هر روز آغاز روز دیگری از زندگی همچون قدم زدن هر روزه در مسیر تنهایی

هر دو بدون وجود آدم ها ، احساسات ، مهربانی ها و صمیمیت ها

شاید زندگی فعلا باید اینطور باشد و مسیر باید تنهایی سپری گردد

شاید آدم ها رفته اند تا تنهایی و بی کسی همدیگر را برطرف کنند

با این همه عمری اگر باقی بود ، قول می دهم طوری در مسیر تنهای

زندگی طی مسیر کنم که دیگر ابرها دلشان نگیرد و برای دردهایم سیاه نگردند.

هر چند به باران شان نیاز دارم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: